Vorige maand schreef ik een stadsgedicht om de moed erin te houden. Omdat ik vond dat dat mijn taak is, als stadsdichter. Maar daarna dacht ik: wie zijn eigenlijk de mensen waar je naar toe gaat voor een rustgevend woordje? Voor een relativering? Voor een het-komt-wel-goed? Juist: senioren. Hun stemmen zijn door de quarantaine nog minder goed te horen, en dat is jammer: ik zie vooral veel onzekerheid en paniek bij leeftijdsgenoten. Terwijl de senioren die ik ken meer rust bewaren.

En daarom gaan we beginnen met het inwinnen van crisis-advies bij mensen met levenservaring. Met invulbriefjes en een website. Seb bouwde in no-time een site, Jelko tekende een hert voor onder de riem, en Willem en OBGZ werkten het mee uit.

Ben of ken je iemand met wijze raad? Laat het hem of haar invullen op www.nijmeegsecrisisraad.nl of mail me voor een papieren versie!