Dat was het dan. Twee jaar stadsdichter zijn van Nijmegen.

Ik hoor nu vaak: 'da's ook mooi klote, net nú zo'n functie hebben'. Ja, dat is waar, want mensen die me kennen weten dat ik maar wat graag van podium naar podium fiets. Nieuwe mensen ontmoet. Deze functie was dan ook fantastisch in 2019, maar in 2020 kon er een streep door al mijn geplande optredens en uitgedachte projecten.

Maar ik had ook het idee dat ik dat jaar meer dan ooit voelde dat er iets te doen stond. Er gebeurde wat, en dat ging de hele stad aan. En zo was er toch een boel moois om op terug te kijken, zowel in 2019, als in het coronajaar. Een paar van de hoogtepunten waar ik de afgelopen twee jaar langs heb mogen fietsen:

• Tijdens de eerste lockdown heb ik samen met Jelko Arts, Willem Claassen, Seb Andeweg de groep Hert onder de Riem opgericht, waarmee we adviezen inwonnen bij ouderen over hoe je om kan gaan met binnenzitten, en die verzamelen op onze site, in de Gelderlander, en op Instagram.
• En nu in de tweede lockdown: de placemats die we daarvan hebben gemaakt, met tips, en mijn gedicht voor eenzame eters. En dat dan uitdelen aan horecaondernemers, en hun ervaringen horen.
• Maar ook: m'n gedicht midden in de nacht opeens terugzien op een spandoek op het Keizer Karel Plein, en op de ramen van de Stadsschouwburg tijdens de Vierdaagsefeesten 2019. En dat spandoek een jaar later weer terugzien bij Hubert Nijmegen.
• De elf keer dat ik op een congres, bedrijvendag of awardshow me tussen de aanwezigen mengde, live een gedicht schreef, en dat aan het einde mocht voordragen aan het publiek.
• Troost mogen bieden bij schrijfopdrachten tijdens de eerste lockdown, bijvoorbeeld door een gedicht te schrijven voor op de chocoladerepen van de medewerkers van Bibliotheek Gelderland Zuid, en een gedicht te maken voor het condoleanceregister voor Nijmeegse coronaslachtoffers.
• Een gedicht en film maken voor N.E.C. (in plat Nimwèègs voorgedragen). Zinnen ervan op spandoeken terugzien. Het gedicht later op de grasmat van de Goffert voordragen.
• Stiekem 's nachts gedichten ophangen op de hekken rondom de veelbesproken speeltuin van basisschool De Buut.
• De gedichten op de kerstkaarten die als bijlage van De Brug naar vrijwel alle Nijmegenaren werden verstuurd.
• Alle plekken waar ik mocht komen voor het schrijven en voordragen van een gedicht in opdracht, en alle nieuwe mensen die ik daar ontmoet heb, zoals bij IVN Rijk van Nijmegen, Technology For Health en WerkBedrijf. Of op bijzondere momenten, zoals de 4 mei-herdenkingen, en ter ere van 75 jaar bevrijding, maar ook op een festival in Hengstdal, op een silent disco op NYMA, op een kerstavond in Hees, en bij een woonvereniging voor ouderen.
• Toch een beetje voor feest zorgen in 2020 door middel van feestgedichten op abri's in bushokjes, en met dagelijkse voordrachten tijdens de Vierdaagse op Omroep Gelderland.
• De indrukwekkende ervaring om een gedicht voor te dragen bij een eenzame uitvaart.
• En dan mis ik nog een heleboel. De maandelijkse gedichten voor Hallo Nijmegen, de gedichten in de Gelderlander, de ansichtkaarten bij het Boekenfeest, workshops, scholenbezoeken, optredens in een volle Stevenskerk en Vereeniging, etc. Ik heb 37 gedichten geschreven, met en zonder opdracht, en toch ook meer dan 40 keer kunnen optreden, 11 keer live een gedicht bij een evenement gemaakt en 11 keer in een wijkcentrum of buurtbieb mensen mogen begeleiden bij het schrijven van hun eigen teksten.

DANK aan iedereen die me in de afgelopen jaren heeft geholpen, aangemoedigd, ondersteund en bijgestuurd, digitaal en live. Iedereen die heeft bijgestuurd, of de moeite nam me een berichtje te schrijven. Aan iedereen die er was.

Er komt geen bundel van stadsgedichten. Wel een site. Met een plattegrond van Nijmegen. Zo kun je snel zien, aan welke wijk een gedicht gelinkt is.

En er komt een officieel afsluitingsmoment, op Wereldpoëziedag, 21 maart. Ook al ben ik geen stadsdichter meer, ik blijf fietsen.